foto1
foto1
foto1
foto1
foto1
Witamy na stronie Liceum Ogólnokształcącego im. mjra Henryka Sucharskiego w Sierpcu

Liceum Ogólnokształcące

im. mjra Henryka Sucharskiego w Sierpcu

Patron szkoły

Henryk Sucharski

Henryk Sucharski urodził się w Gręboszowie pod Tarnowem 12 listopada 1898 roku. Były to tereny znajdujące się pod zaborem austriackim. Pochodził z rodziny chłopskiej. Był spokrewniony z Jakubem Bojko - działaczem politycznym obracającym się w kręgach Młodej Polski. Edukacja młodego Henryka rozpoczęła się w 1904r. nauką w szkole ludowej w Gręboszowie. W okresie uczęszczania do szkoły Sucharski bardzo poważnie zachorował, gdy wyzdrowiał uznano to za cud. Zdarzenie to miało następnie duży wpływ na jego religijność oraz przyszłość. Zaczął odrabiać zaległości, wykazując się dużą pracowitością. Kształcenie się było dla niego jedyną drogą ze względy na kłopoty ze zdrowiem. Dlatego też w 1909r. Henryk Sucharski rozpoczyna naukę w tarnowskim gimnazjum. Ukończył naukę 29 czerwca 1914 roku, w dniu zamachu na arcyksięcia Ferdynanda. W wyniku wojny młody Henryk miał okazję spotkać polskich żołnierzy z Legionów oraz polskie wojsko. Musiało to odcisnąć piętno na młodym człowieku. Jednak w 1915 roku powrócił on do przerwanej nauki i uczył się bardzo dobrze. Ze względu na zły stan zdrowia uniknął wysłania na front. Dopiero w 1917 roku został wcielony do armii austriackiej jako jednoroczny ochotnik. Otrzymał jednak tzw. "maturę wojenną", zdając egzamin w listopadzie 1917 roku. W armii austriackiej służył głównie w oddziałach tyłowych. Wyjątek stanowiło wysłanie go do bezpośrednich walk nad Piawą na froncie włoskim. Podczas pobytu na froncie nabawił się malarii i został odesłany na tyły. Pozostał w szpitalu do zakończenia wojny. Do Gręboszowa wrócił, nie wyleczywszy w pełni choroby. Powikłania dały znać o sobie po latach, odbijając się niekorzystnie na jego zdrowiu. W wojsku polskim brał udział w walkach na Śląsku Cieszyńskim w 1919 roku. Następnie stacjonował w Wilnie, by w rezultacie wziąć udział w walkach na froncie wschodnim.
Jako podporucznik Henryk Sucharski został przydzielony do batalionu szturmowego. Brał udział w walkach na Ukrainie i w Małopolsce. Został dowódcą kompanii w 20 pułku piechoty. I właśnie na tym stanowisku wyróżnił się podczas walki o Połonicę - Bogdanówkę 30 sierpnia 1920r. Za przeprowadzenie natarcia i wykazanie się odwagą ppor. Henryk Sucharski został odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy. Po zakończeniu wojny polsko- rosyjskiej Sucharski zostaje skierowany do Krakowa i spędza tam kilka lat. W międzyczasie otrzymuje swój order Virtuti Militari V klasy (1921r.) oraz Krzyż Walecznych. Przechodzi także szkolenia oraz w 1922 roku awans na porucznika. W 20 pułku piechoty służy do 1928r. Otrzymuje wówczas awans na kapitana (marzec 1928). Zostaje wówczas oddelegowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty, gdzie jako instruktor dowodzi 6. kompanią. Pod koniec 1930 roku przeniesiony zostaje do służby liniowej, do 35 pułku piechoty w Brześciu nad Bugiem. Mimo trapiących go problemów zdrowotnych, Sucharski kończy kurs i zostaje majorem dopiero w marcu 1938 roku. Kolejnym awansem jest jego nominacja na dowódcę Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Formalna nominacja ma miejsce 4 października 1938 roku. Major Sucharski zastępuje pełniącego tę funkcję mjr. Stefana Fabiszewskiego. Ta nominacja staje się najważniejszym punktem w jego karierze. Czas do wybuchu II wojny światowej Sucharski spędza przygotowując Westerplatte do obrony. Zdaje sobie sprawę z ciążącej na nim odpowiedzialności. Na krótko przed wybuchem wojny zostaje poinformowany, że będzie musiał bronić się sam, pomocy nie będzie. Po wybuchu wojny dowodzi obroną Westerplatte, jednak już drugiego dnia walk przeżywa załamanie psychiczne. W wyniku bombardowania niemieckiego lotnictwa traci on zdolność racjonalnej oceny sytuacji, chce kapitulować. Kolejne dni obrony są zasługą jego zastępcy kpt. Franciszka Dąbrowskiego. Sucharski powoli odzyskuje kontrolę nad sobą, jednak w dalszym ciągu dąży do kapitulacji. Mają miejsce liczne spory z Dąbrowskim i innymi oficerami. Około 6 dnia walk mjr Sucharski jest już w stanie podejmować racjonalne decyzje.
 
 
Na naradzie oficerskiej postanawia, że w przypadku jakichkolwiek zniszczeń w systemie obronnym nastąpi kapitulacja. 7 września niemieckie pociski niszczą wartownie nr 2, a mjr Sucharski wydaje rozkaz kapitulacji. Idzie na rozmowy kapitulacyjne. Doceniając dzielną postawę polskich obrońców, niemiecki generał Eberhardt przyznaje Sucharskiemu prawo noszenia szabli. Rozpoczyna się trwający resztę wojny okres niewoli.
 
 
W niewoli major Sucharski jest przerzucany z Oflagu do oflagu. W każdym z kolejnych obozów jenieckich budzi sensację jego szabla. Podczas niewoli stara się skompletować dokumentację dotyczącą walki na Westerplatte. Jego wędrówka rozpoczyna się w Oflagu IIB, a kończy ewakuacją z Bornego Sulejowa przed nadciągającą Armią Czerwoną. Wyzwolenie następuje z rąk oddziałów angielskich w maju 1945 roku w Lubece. Następnie zostaje włączony w skład korpusu polskiego, pracuje również nad relacją z wydarzeń Westerplatte. Nie wraca do Polski, decyduje się na przeniesienie do Włoch. Rozpoczyna się okres oczekiwania na przydział służbowy. Wówczas to dochodzi do spotkania w Akonie z Melchiorem Wańkowiczem - twórcą mitu Westerplatte. We Włoszech następuje także gwałtowne pogorszenie się stanu zdrowia Sucharskiego. Do szpitala trafia 19 sierpnia 1946 roku z rozpoznaniem wrzodu na jelitach. Konieczna jest operacja, jednak w jej wyniku następują powikłania - zapalenie otrzewnej, które doprowadza do śmierci majora Henryka Sucharskiego 30 sierpnia 1946r. Wbrew swojemu życzeniu major zostaje pochowany na polskim cmentarzu wojskowym w Casamassima we Włoszech. Dopiero w 1971 roku nastąpiła ekshumacja prochów Henryka Sucharskiego, które z wielką pompą zostały przewiezione do Polski i pochowane na Westerplatte. Major Sucharski został pośmiertnie kawalerem Orderu Virtuti Militari, awansowano go także do stopnia generała brygady. Propaganda nagłośniła powrót bohatera do ojczyzny, pomijając oczywiście niewygodne aspekty, takie jak głęboka religijność czy udział w wojnie polsko - radzieckiej z 1920 roku.
Niewątpliwie Henryk Sucharski był niezwykłym człowiekiem, jego legenda powstała jednak dopiero po jego śmierci. Przez wiele lat był uważany za niezłomnego rycerza walczącego za ojczyznę. Obraz ten nie jest idealny. Fakt posiadania wad czyni z majora Henryka Sucharskiego postać bardziej ludzką i mniej idealistyczną.
 
 
Kalendarium
12 listopada 1898- w Gręboszowie urodził się Henryk Sucharski, syn Stanisława i Agnieszki z domu Bojko
1909-1917 -nauka w II Gimnazjum w Tarnowie
1917 - wcielenie do armii austriackiej
7 lutego 1919 - wstępuje w szeregi Wojska Polskiego
1919-1920 - udział w wojnie polsko-sowieckiej, za który otrzymał Order Virtuti Militari i Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
1921 - pozostaje w wojsku jako oficer zawodowy
1928 - awans na stopień kapitana
1928-1930 - wykładowca w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie
1930 - w dowództwie 35. Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem
1938 - awans na stopień majora; objęcie dowództwa Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte
1 września 1939 - atak niemieckiego pancernika Schleswig-Holstein na Westerplatte, początek II wojny światowej
7 września 1939 - kapitulacja oddziałów polskich po 150 godzinach obrony
1939-1945 - pobyt w obozach kolejno: w Stablach, Hohnstein, Arnswalde, Gross-Born, pod Lubeką
kwiecień 1945 - wyzwolenie obozu przejściowego pod Lubeką przez aliantów
1946 - wyjazd do Włoch; dowództwo 6. Batalionu Strzelców Karpackich
30 sierpnia 1946 - śmierć w Neapolu po długich cierpieniach związanych z chorobą

LO Sucharskiego „Brązową Szkołą 2024”!

Biuletyn Informacji Publicznej

Youtube LO Sierpc

Kalendarz

marzec 2024
npwścps
12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31

Warto odwiedzić

Powiat sierpecki

Kryta pływalnia w Sierpcu

Centrum Kultury i Sztuki w Sierpcu

Odwiedza nas

Dziś 52

Wczoraj 51

Tydzień 103

Miesiąc 6094

Wizyt wszystkich 188385

Copyright © 2024 Liceum Ogólnokształcące im. mjra Henryka Sucharskiego w Sierpcu Rights Reserved.